Świat fantasy: Paradoks - Artur Urbanowicz

czwartek, 17 września 2020

Paradoks - Artur Urbanowicz

O Paradoksie Artura Urbanowicza po raz pierwszy usłyszałem ponad rok temu podczas spotkania autorskiego promującego Inkuba. Już wówczas, na podstawie strzępów informacji, wiedziałem, że będę chciał przeczytać tę książkę i w końcu miałem taką okazję.

Paradoks opowiada historię Maksa Okrągłego. Jest on najlepszym studentem matematyki na wydziale i jednocześnie chorobliwym perfekcjonistą. Doskonale zdaje sobie sprawę, że uczy się szybciej, robi więcej i osiąga lepsze wyniki niż rówieśnicy. Ma to swoją ciemną stronę - Maks podświadomie gardzi innymi ludźmi i traktuje ich z góry. Najbardziej jednak gardzi samym sobą, szczególnie kiedy popełni błąd, który można było łatwo przewidzieć i wcześniej temu zaradzić. W takich momentach ogarnia go ogromna złość i potrafi wymierzać sobie coraz dotkliwsze kary poprzez samookaleczanie. Co więcej, dręczą go paranoiczne myśli przeplatane z przerażającymi wizjami, między innymi, że prześladuje go jego sobowtór, który go nienawidzi i chce go zabić. Nie wie jednak, że prawdziwy koszmar dopiero nadchodzi...

Najnowsza książka Artura Urbanowicza to rasowy thriller psychologiczny z elementami horroru i science fiction. Powieść trzyma w napięciu do samego końca i chwilami miałem trudność, żeby się od niej oderwać i zająć się czymś innym. Autor kilkukrotnie zaskoczył mnie w trakcie książki, m.in elementami science fiction. Co prawda, z początku nawet nie byłem do nich przekonany, ale po przeczytaniu całej powieści, muszę przyznać, że autor bardzo ciekawie wszystko wyjaśnił i ma to swoją logiczną całość. Nie będę zdradzał co to dokładnie jest, ale jest to bardzo znany motyw, ale w niczym to nie przeszkadza.

Z racji faktu, że Paradoks to thriller psychologiczny, autor poświęcił bardzo wiele czasu kreacji głównego bohatera. Mamy zatem okazję bardzo dobrze poznać Maksa - jego myśli, przemyślenia, ale również codzienną rutynę obliczoną na to, żeby była jak najbardziej efektywna i zabierała jak najmniej czasu. Główny bohater jest postacią, którą trudno polubić, a swoim zachowaniem skutecznie do siebie zniechęca, również czytelnika. Maks pogardza bowiem ludźmi i uważa się za lepszego oraz inteligentniejszego od swoich rówieśników. Jednocześnie nie może znieść porażki, jakiejkolwiek, co tylko pogłębia jego negatywny wizerunek. Jest to zatem postać, z którą trudno byłoby utrzymać dłuższą znajomość. Choć trudno mi było go polubić, to śledziłem jego losy z wielką uwagą i byłem bardzo ciekawy, co się dalej wydarzy. Co ciekawe, Maks ma wiele wspólnego z samym autorem, o czym możemy się przekonać z lektury posłowia, które nadaje nowego znaczenia całej powieści. Może zabrzmieć to dziwnie, ale polubiłem za to Artura Urbanowicza jeszcze bardziej. Za pogodzenie się ze sobą, ale również za pokazanie i przyznanie się do własnych błędów w przeszłości. To wymagało z pewnością wiele pracy nad sobą, ale i odwagi, aby o tym opowiedzieć.

Książka, z racji poruszanej tematyki, skłoniła mnie do wielu ciekawych przemyśleń. Maks chorobliwie dąży do tego by być najlepszym, a jeśli dostanie gorszą ocenę, to uznaje to za porażkę. Sam dość późno uświadomiłem sobie, że nie trzeba robić wszystkiego na 110%, pewne rzeczy trzeba sobie zwyczajnie odpuścić i skupić się na rodzinie, przyjaciołach, czy rozwijaniu własnych pasji. To powinno być dla nas najważniejsze, a nie jak najlepsze wyniki i oceny, czy w dorosłym życiu praca. Chorobliwy perfekcjonizm i przepracowanie nigdy nie prowadzą do niczego dobrego...

Paradoks okazał się być bardzo ciekawym thrillerem psychologicznym, od którego nie mogłem się oderwać i pilnie śledziłem poczynania głównego bohatera. Książka skłoniła mnie również do wielu ciekawych rozważań i przemyśleń, dzięki czemu doceniam ją jeszcze bardziej. Polecam!

Ocena: 9/10

Za możliwość przeczytania książki serdecznie dziękuję Wydawnictwu Vesper!