Pyrkon 2017

Tegoroczny Pyrkon był już moim czwartym w życiu i odnoszę wrażenie, że im bardziej ten konwent się rozrasta, tym mniej mi się on podoba. Nie jest to bynajmniej wina organizatorów, może jedynie w małym stopniu, co w ilości uczestników. Podobno w tym roku było jeszcze więcej osób (w 2016 - około 40 000), ale tłumy były jakby mniej zauważalne, a jeśli już były to głównie w salach z prelekcjami. Aczkolwiek nie było to więcej niż 2-3 tysiące osób. 

W kwestii biletów, to z jednej strony duży plus, a z drugiej spory minus. Plus za to, że organizatorzy umożliwili (w końcu!) odbiór biletów z przedsprzedaży już w czwartek. W zeszłym roku musiałem czekać dobre dwie godziny po wejściu na teren Targów, ponieważ z biletem papierowym nie można było chodzić po terenie konwentu. Minus natomiast za pakiet, który nazwałbym w tym roku nadzwyczaj ubogi. Nie spodziewałem się jakiś wielkich rewelacji, ale papierowy program ze smyczą, a dla pierwszych 6 tysięcy osób kostka, jest, no cóż, oceńcie sami. Zwłaszcza, że bilet na 3 dni podrożał o 20 zł i odpowiednio bilety jednodniowe. Być może wyjdę teraz na czepialskiego, ale bodajże w 2015 roku pakiet dla osób z przedsprzedaży zawierał dwa komiksy, program w kolorze i czarno-biały oraz kilka kostek.

Przechodząc do prelekcji w jakich uczestniczyłem, to w zasadzie załapałem się na trzy. Z czego w piątek z pójściem na nie było bardzo łatwo i w nielicznych wyjątkach można było się odbić od drzwi. Natomiast w sobotę, to często trzeba było się ustawić godzinę wcześniej, jeśli nie więcej. W piątek miałem okazję wysłuchać prelekcji Wojtka Sedeńko Alternatywne sposoby wydawania w dobie kryzysu. Jest to jeden z założycieli Wydawnictwa Solaris. Na wstępie opowiadał o sytuacji na rynku księgarskim, jak zmieniały się marże na książki oraz ogólna sytuacja wydawnictw - dla części słuchaczy z pewnością była to nowość, sądząc z reakcji na niektóre liczby. Później zaś przeszedł do prezentacji jak z tym wszystkim poradził sobie Solaris i to była lwia część tej prelekcji. Właściwie można by ją nazwać po troszkę jako reklamę wydawnictwa i jego książek, ale bardzo szanuję ich za to co robią, jak wydają książki, więc w żadnym wypadku mnie to nie przeszkadzało. W sobotę uczestniczyłem natomiast w dwóch spotkaniach autorskich. Pierwsze z nich było z Siri Pettersen. I tutaj mam dość duże zastrzeżenia, co do osoby prowadzącej spotkanie. Odniosłem wrażenie, publika chyba też, że ta osoba była, albo tak zestresowana, albo zupełnie nie mogła odnaleźć się w swojej roli. Na szczęście, kiedy zaczęły być zadawane pytania od publiki, to spotkanie nabrało większego sensu i było ono zdecydowanie ciekawsze. Wcześniej miałem okazję obserwować Siri na Instagramie, ale na żywo dała się poznać jako osoba z niesamowitym poczuciem humoru, dystansem do siebie i wielką życzliwością. Drugie spotkaniem było z jednym z moich ulubionych polskich pisarzy, czyli Marcinem Mortką. Tutaj natomiast prowadzący był bardzo gruntownie przygotowany, wiedział o wielu szczegółach niewydanych jeszcze książek, co spowodowało, że spotkanie było niezwykle interesujące i bogate w wiedzę o nadchodzących planach autora.

Pyrkon nie mógł się obyć bez autografów. Zdobyłem je od tylko trzech autorów, ale na dość pokaźnej liczbie książek. W piątek swój dyżur autografowy miała Siri Pettersen, więc skorzystałem z okazji i poszedłem do niej z całą trylogią Krucze Pierścienie. Autografy niezwykle zamaszyste, a dedykacja nie dla Łukasza, tylko Hrosskara, ze względu na fakt, że nie miałem żadnej kartki, by napisać swoje imię. Natomiast w sobotę byłem na dwóch dyżurach - z Marcinem Mortką oraz Robertem M. Wegnerem. Tego pierwszego miałem jedynie dwie książki, ponieważ pozostałe jaki mam w domu posiadam już z autografem. Podczas stania w tej kolejce spotkałem Olgę z bloga Projekt: Książka - bardzo miłe spotkanie i mam nadzieję, że się jeszcze kiedyś zobaczymy! W przypadku Wegnera, to do niedawna nie miałem jeszcze swoich egzemplarzy, ale zmieniło się to jakoś pod koniec 2016 roku podczas promocji w sklepie Powergraphu. Do podpisu wziąłem nie cztery, ale pięć książek, ponieważ jedna z nich była Kasi z bloga Kącik z książką. Pisała do mnie jeszcze jedna osoba o autografy Wattsa, ale była do niego ogromna kolejka (jedna z największych), a program miał bardzo mocno upakowany, przez co dość szybko musiał przerwać podpisywanie.

Podsumowując, Pyrkon uważam za udany konwent, ale jak wspomniałem na początku, coraz mniej lubię tłumy jakie go odwiedzają. Powoduje to, że wszędzie trzeba się ustawiać nawet wiele godzin wcześniej i zajmować kolejki. Poza tym, bilety są coraz droższe, a niestety nie oferują niczego specjalnego, chociażby dla osób z przedsprzedaży. Prawdopodobnie za rok pójdę tylko na jeden wybrany dzień. A Wy byliście na Pyrkonie? Jak go oceniacie? :)