Niebo ze stali. Opowieści z Meekhańskiego pogranicza

Kiedy kilka lat temu po raz pierwszy czytałem Niebo ze stali, miałem pewne obawy, ponieważ autor bardzo dobrze sprawdził się w opowiadaniach, ale to nie zawsze przekłada się na dłuższe teksty. Moje obawy były jednak zupełnie bezpodstawne, ponieważ autor stworzył powieść, jakiej nie powstydziłoby się wielu autorów fantasy. A potwierdzeniem tego niech będzie fakt, iż autor zdobył nagrodę im. Janusza A. Zajdla za najlepszą powieść w 2012 roku.

Niebo ze stali przedstawia dalsze losy bohaterów znanych z opowiadań rozgrywających się na Północy oraz na Wschodzie. Nie jest więc po prostu kontynuacją pierwszego lub drugiego tomu cyklu, lecz obu równocześnie. Zarysowana w opowiadaniach wyprawa Wozaków na Wyżynę Lytherańską staje się faktem. Najpierw jednak wozy będą musiały przebyć Olekady - pasmo gór oddzielające ich od upragnionej wolności, w których na dodatek giną niewinni ludzie. Z tego też powodu, ich przewodnikiem zostaje Szósta Kompania Górskiej Straży pod wodzą Kennetha. A Kailean i Daghena, dwie obdarzone talentami wojowniczki z czaardanu Laskolnyka, dostają za zadanie, aby dowiedzieć się, kto morduje ludzi w Olekadach.

Głównym tematem tej powieści jest wspomniana wędrówka Verdano. Autor bardzo skrupulatnie, pamiętając o wszelkich trudnościach, opisuje przeprawę wozów przez górzyste tereny, pokazując niebywałą pomysłowość i zaradność Wozaków, a swoją determinacją potrafią zdobyć serce czytelnika. Pomimo że w tych wydarzeniach akcja nie gna na łeb na szyję, to czyta się je z nie mniejszym zainteresowaniem niż późniejsze walki na wyżynie. A jak już dojdziemy do tego momentu, to wówczas mamy prawdziwy pokaz talentu militarystycznego autora. Niezliczone opisy manewrów rydwanów, ataków konnicy na wozy, ustawianie wozów w formacje ochronne oraz sposoby walki z Se-kohlandczykami, stanowią bardzo dobrą i emocjonującą drugą połowę książki. Co jednak warto dodać, to fakt, iż autor nie stara się pokazać, że Wozacy to ci dobrzy, a koczownicy, to ci źli. Przedstawia obie strony konfliktu z zachowaniem dużej dozy obiektywizmu - zarówno ich okrucieństwo, ale również miłosierdzie, jakie okazują wrogom. Jakby tego było mało, na jaw wyjdzie jeszcze bardzo istotna tajemnica dotycząca Krwawego Marszu i pewnej złamanej przysięgi, która odmieni losy wojny... 

W tle natomiast, rozgrywa się zagadka tajemniczych morderstw w Olekadach. Jest to niemniej interesujący wątek, choć poświęcono mu zdecydowanie mniej czasu. Nie oznacza to jednak, że został potraktowany ogólnikowo, nic w tym stylu, ponieważ misja Keilean oraz Dagheny stanowi ważną część wydarzeń opisanych w książce. Za sprawą tego wątku oraz informacji ujawnionych na końcu książki, odnosi się wręcz nieodparte poczucie, że tajemnicze zabójstwa w Olekadach, jak również wojna Wozaków z Se-kohlandczykami, nie jest wcale taka przypadkowa. Ktoś bardzo chciał, by wybuchła oraz była jak najbardziej krwawa i jest w tym nad wyraz konsekwentny. To zwiastuje nadchodzące przyszłe wydarzenia, w których siły znacznie potężniejsze niż koczownicy, czy Imperium Meekhańskie będą rozdawać karty. Cykl z każdym kolejnym tomem coraz bardziej się rozwija, dostajemy coraz więcej szczegółów, a obraz jaki powoli wyłania się na horyzoncie, przywodzi na myśl wspaniałe i niezapomniane historie rodem z epickich powieści fantasy.

Na sam koniec, jeszcze kilka słów o bohaterach. Zarówno Keilean, Daghenie, jak i kompanii pod wodzą Kennetha, nie poświęcono aż tak dużo czasu jak można by się tego spodziewać. Oczywiście nie odgrywają mało znaczących ról w powieści, ich losy przeplatają się z wędrówką Wozaków, lecz to zawsze Verdano są na pierwszym miejscu. Z pewnością części osób niekoniecznie przypadnie to do gustu, ale mnie osobiście bardzo ucieszyła możliwość bliższego poznania Wozaków. Bardzo mi zaimponowali i będę wyczekiwał dalszych informacji o ich losach.  

Niebo ze stali stanowi bardzo dobry debiut powieściowy autora, w którym udowadnia, że nie tylko w krótkiej formie czuje się dobrze. Książka stanowi niezapomnianą wędrówką Wozaków przez góry, przezwyciężanie przeciwności, aż w końcu walka ze znienawidzonym wrogiem. Niebo ze stali to fantastyka na bardzo wysokim poziomie i pomimo że czytałem tę książkę już drugi raz, to wciąż odkrywam w niej nowe rzeczy i z pewnością jeszcze nie raz do niej wrócę. Polecam!

Ocena: 9/10

Tytuł: Niebo ze stali. Opowieści z meekhańskiego pogranicza
Cykl: Opowieści z meekhańskiego pogranicza

Tom cyklu: 3

Autor: Robert M. Wegner

Wydawnictwo: Powergraph

Data wydania: 07.03.2012

Liczba stron: 678

ISBN: 9788361187417