Przygotowany specjalnie dla polskich czytelników zbiór, zawierający siedem opowiadań ze świata Diuny. To wielka gratka dla miłośników kultowej serii, która od wydania Diuny w 1965 r. opanowała wyobraźnię kolejnych pokoleń fanów science fiction i przyczyniła się do rozwoju tej gałęzi literatury. Kontynuując dzieło Franka Herberta, Brian Herbert i Kevin J. Anderson raz jeszcze zabierają czytelników do wszechświata Diuny i rzucają światło na jego mniej znane, ciemne zakątki.
W zbiorze znalazło się 7 opowiadań: Ostrze krysnoża, Krew saudarkarów, Wody kanly, Dwór imperialny, Czerwona zaraza, Ślubny jedwab oraz Skarb w Piasku. Pierwsze z nich opowiada o Szadout Mapes, która została zamordowana na kartach Diuny Franka Herberta, a dzięki temu opowiadaniu mamy okazję lepiej ją poznać, jak również zobaczyć jak Arrakis przeszła we władanie Harkonnenów. Z kolei Krew saudarkarów opowiada o pułkowniku sardaukarów, który w przebraniu wojsk Harkonnenów atakuje miasta rodu Atrydów, a przy okazji poznajemy jego związek z Leto Atrydą. W Wodach kanly obserwujemy losy Gurney'a Hallecka, który walczy ze znienawidzonym rodem i próbuje jak najbardziej zaszkodzić w wydobyciu przyprawy. Akcja opowiadaniu Dwór imperialny dzieje się kilka lat po wydarzeniach z Nawigatorów Diuny i przedstawia od jak dawna ród Atrydów i Harkonnenów walczą ze sobą, nie szczędząc środków i sposobów, aby pokonać znienawidzony ród. Czerwona zaraza rozgrywa się kilkadziesiąt lat po klęsce myślących maszyn i pokazuje jak powoli kształtowała się Gildia Kosmiczna. Ślubny jedwab to w zasadzie krótka scena wycięta z Paula z Diuny opisująca wyprawę na planetę Ekaz w związku z planowanym ślubem Leto Atrydy z córką arcyksięcia Armanda Ekaza. Ostatnie zaś opowiadanie rozgrywa się po wydarzeniach z książki Kapitularz Diuną.
Jak w każdym zbiorze, również w tym, niektóre opowiadania będę dobrze wspominał, inne natomiast były po prostu poprawne - gdyby ich nie było, nie czułbym wielkiej straty. Takim opowiadaniem jest Ślubny jedwab - ot pokazuje jedną z przygód młodego Paula i pewne egzotyczne zwierzęta w dżungli na planecie Imperium. Jednak zdecydowana większość opowiadań przedstawiała nowe dla mnie informacje, rozwijała historię bohaterów, czy samego uniwersum Diuny. Szczególnie bardzo zaintrygowało mnie opowiadanie Skarb w piasku, jak i Dwór imperialny, ponieważ rozgrywają się pomiędzy wydarzeniami opisanymi w książkach, których nie miałem jeszcze okazji przeczytać. Pomimo pewnych spojlerów, co do tych historii zawartych w tych dwóch powieściach, to czuję się bardzo zaintrygowany i na pewno będę chciał niedługo znów zanurzyć się w świecie Diuny. Odradzałbym jednak czytanie tego zbioru, bez znajomości chociażby Diuny Franka Herberta, ponieważ wtedy większość opisywanych tutaj historii nie będzie miała dla nas sensu, albo ich zwyczajnie nie zrozumiemy.
Piaski Diuny są zbiorem bardzo różnorodnym, w którym niektóre opowiadania bardzo przypadły mi do gustu, a inne z kolei były po prostu poprawne. Nawet jeżeli niektóre historie rozgrywały się po wydarzeniach opisanych w książkach, których jeszcze nie czytałem, to nie miałem problemu, żeby się odnaleźć, a wręcz przeciwnie, zachęciło mnie to, żeby sięgnąć po więcej powieści ze świata Diuny.
Ocena: 7/10
Piaski Diuny do kupienia na Bonito (współpraca reklamowa)
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
Dodając komentarz, wyrażasz zgodę na przetwarzanie danych zgodnie z Polityką Prywatności bloga.