Trwa globalny konflikt jądrowy. Bombardowani propagandą ludzie stłoczeni w podziemnych centrach przemysłowych produkują broń na wojnę, przed którą się schronili. Marzą, by wreszcie wyjść na zdruzgotany świat. Gdy jednak przywódca jednego z tych mrowisk w tajemnicy wyrusza na rekonesans, odkrywa, że rzeczywistość jest bardziej szokująca niż wszystko, czego mógł się spodziewać. Tymczasem na powierzchni rozpoczyna się walkę o władzę pomiędzy sprawującym władzę absolutną Stantonem Brosem a grupką elity Yansejowców, którzy chcą sprowadzić ludzi na powierzchnię.
Prawda półostateczna to stosunkowo lekka książka jak na Philipa K. Dicka, mająca dość mocno charakter rozrywkowy, choć nie brak tutaj ciekawych rozmyślań i analiz ludzkości. Autor przedstawia w tej powieści dwa światy. Ten podziemny jest zbudowany z tysięcy mrówkowców, w których żyje większość ludzi, którzy produkują broń i próbują wyrobić coraz wyższe normy. Na dodatek każdego dnia nasiąkają propagandą oraz strachem przed powierzchnią. Nie buntują się i nawet mało kto podejmuje próbę wyjścia na zewnątrz. Jest to zasługą przemyślanej mistyfikacji, ze zręcznym usprawiedliwianiem wielu zbrodni wojennych, żeby poszczególne wydarzenia pasowały do przedstawianej zredagowanej historii, która ma trzymać masy pod ziemią. Ten nadziemny zamieszkany przez jest niewielką liczbę ludzi, większość z nich posiada swoją willę wraz z okalającymi ją terenami, które są wielkości dawnych państw. Wszędzie jest zielono, nie ma dróg ani miast. Wielu z Yansejowców nie chce tego zmieniać, niszczyć pięknych krajobrazów, a wypuszczenie ludzi z mrówkowców, mogłoby znów doprowadzić do wojen.
W trakcie lektury poznajemy kilkoro bohaterów, dzięki których poznajemy te dwa skrajnie różne światy. Nicholas St. James jest prezydentem jednego z mrówkowców, który zostaje zmuszony do wyjścia na zewnątrz i poszukania sztucznej trzustki dla jednego z ludzi, żeby znów dali radę wyrabiać normy. To z jego punktu widzenia dowiadujemy się jak wygląda życie pod ziemią, czego obawiają się ludzie, ale również jak na co dzień działa propaganda. Ta w dużej mierze przypomina tę z książki Orwella Rok 1984, gdzie obywatele oglądają przemówienia Wielkiego Brata, a historia jest korygowana, żeby pasowała do przedstawianej wizji. Poznajemy również kilku Yansejowców, m.in Josepha Adamsa, Davida Lantano, czy Webstera Foote'a, dzięki którym poznajemy prawdę o powierzchni, ale również o ostrej rywalizacji pomiędzy członkami elity władającej całą ziemią.
Prawda półostateczna nie jest najlepszą książkę Dicka, ma też lepsze i gorsze momenty. Jednak to znów prawdziwy popis wyobraźni autora - interesująca historia dająca do myślenia, w której znajdziemy wiele wynalazków, które wyprzedziły swoje czasy jak wideo rozmowy, inteligentne roboty, czy sztuczne organy.
Ocena: 7/10
Prawda półostateczna do kupienia na Bonito (współpraca reklamowa)
Seria: Dzieła wybrane Philipa K. Dicka
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
Dodając komentarz, wyrażasz zgodę na przetwarzanie danych zgodnie z Polityką Prywatności bloga.